insanların kalbimde yer etmeleri…
April 8th, 2009
soyle bir hal icreyim efendim haftasonu yolculugunun akabinde hava
degisikliginin de etkisiyle sifayi kapmis bulunuyorum ikidir laba
gidemedim evden calisma izni verdi hocam zaten gidecek olsam eve gelip
beni almasi gerekiyor cunku arabam bozuk tamir icin asagi yukari 1500$
istiyorlar ben de o eski duldule degecek mi bilemiyorum ama tabii
arabasizlik elimi kolumu bagliyor market ihtiyaclarimi gidermek icin
dahi bir arkadasin gelip beni markete goturmesini bekliyorum okula
zaten gidemiyorum gecen aksam bunaldim evden cikamadim sonra su vergi
isi ne karisik bu memleketin acilen halletmem gerek okulda formu
doldurup hesaplattim yanlis gibi geldi baska yollar deneyecegim aslinda
cok yogun calismam gereken bir donemde hasta olup evde yattigim icin
hayiflaniyorum hafiften ev tasiyacagim yakin zamanda nasil hallolacak
isler bilemiyorum haftaya bir seyahat daha var o zamana toparlarim iA
biraz bir de son olarak sunu ekleyeyim insanlarin kalbimde yer etmeleri
gunesin dogup batisina benziyor gun nasil agir agir acelesiz telassiz
doguyorsa bir insanin da gonul ufkuma dogusu oyle oluyor hayli zaman
aliyor vakti gelince batan gunes nasil saniyeler icinde kayboluyorsa
ufuktan gonlumden de bir insan oylece vakti gelince silinip gidiyor
hizlica geride biraktigi renk hengamesi ufkumu susluyor bir sure sonra
o da kaybolup gidiyor yalniz dunya uzerine dogan her gunes bir gun
ufukta kaybolup giderken gonul ufkuma dogan her insan gozden silinmiyor
ya da her birinin gun dilimleri farkli oluyor kiminin bir gunu bir asir
kiminin bir omur kiminin bir kac yil kiminin birkac ay gun kendi zaman
diliminde isliyor ufku kendine gore arsinliyor hasili gonlumde nasil
hissediyorum sorusunun uzun minvaldeki cevabi budur efendim kisaca ne
denir peki hamdolsun…
- escape
devamı: şu anda kendinizi nasıl hissediyorsunuz? – 3
Köşedeki tüm yazılar :
Wıbıl:
Buraya wıbılanlar: |