Isparta Gölcük ve Eğirdir Gezisi
November 22nd, 2006
Burdur a 70-80 km mesafede olan Isparta il sınırları içerisinde bulunan Eğirdir gölüne kısa bir gezi yapmaya karar vermiştik 4 kafadar. Burdur dan yine çok erken sayılamayacak vakitlerde zaten kısa olacak yolculuğumuza başladık. Daha önceden bisikletlerle birçok kez aşındırdığımız bu yolları ve yokuşları bu sefer birkaç topuk darbesiyle geçecek olmamız elbette eskiler kadar heyecan verici değildi. Artık kullanılmayan Burdur Isparta dağ yoluna saptık, daha izlenesi bir cam manzarası niyetiyle.
Biz yokuşları tırmanırken Burdur Gölü, çekilmiş havzasında bıraktığı sodalı beyazlıklarla ince bir çizgi şeklinde uzanıyordu belli belirsiz mavili dağların eteklerinde. Araba virajlı yoldan tırmanırken tepelerin tepesine, lastiklerden ince sesler geliyordu zaman zaman. Bir sağa bir sola savrulduğumuz kıvrımlı yol ise artezyen bozkırdan bozma bodur çam ormanımsılarıyla çevriliydi. Etrafımzdaki kil renkli ve ancak kül kadar verimli olabilecek bu ince elenmiş topraktan yetişebilene aşk olsun. Balık tutulan bir baraj gölünü geçiyoruz. Dünya Ralli Åžampiyonası nın ispanya ayağında olduğu gibi yarı bakımsız ve sürekli tipi değişen asfalt, sıcaktan yer yer erimiş. Lastiklerin değdiği alanlar farklılık gösterdiği için çıkan sesler de kendilerince tempodalar. Müziğin sesinin bastırdığı ve saçlarımızı dalgalarındıran rüzgarsa, kısık melodisine arabanın hızına uygun ayarlamaya devam ediyor.
Birkaç yalancı köprüden ve ufak köycüklerden geçtikten sonra Isparta şehir merkezine geliyoruz. 1 kuruş para üstümüzü alamadığımız, hiper süper bir market molasından sonra Eğirdir tarafına yöneliyoruz. Seyrek ama düzenli ağaçlar tarafından set gibi iki yanından çevrilmiş duble yoldan ilerliyoruz. Bir süre bu düz doğrultuda devam ettikten sonra tren raylarıyla altlı üstlü kesişiyor yolumuz. Derken Eğirdir görünüyor tüm maviliğiyle. Sağ tarafta komando eğitim merkezinin dağa taşlarla yaptığı, Komandoyuz, güçlüyüz, cesuruz, kafayı koyduk mı oturursunuz tarzı oldukça gaz verici sloganvari yazıyı görüp istemsiz bir gurur duyuyoruz. Gölün sol tarafına doğru ayrılıyoruz, sağ taraf ise düz Konya çöllerine gidiyor.
Gayet yavaş tempoda, manzaranın keyfini ala ala ve hoşumuza giden yerlerde dura dura ilerliyoruz göl boyu. Birkaç duraktan ve birkaç on dakikadan sonra Barla dan hemen önce duruyoruz. Kumlu sahile doğru iniyoruz, eşyaları boşaltıyoruz ve üssümüzü kuruyoruz. Dağ başı değilse de, göl başındaki bu güneş, su, manzara dan oluşan 3ü 1 arada keyfimizi, bilimum müzik, MSN bağlantısı, avuç büyüklüğünde yengeç gözlemlemesi, yüzme – yüzememe, mangal, fotoğraf çekme, kuma saplanan araçlara yardım etme gibi renkli faktörlerle n i 1 arada haline getirmekten de geri kalmıyoruz. Gitme vakti geldiğinde ise bu sefer kuma saplanan bizim aracımız oluyor. Başa geleceği bildiğimiz için birkaç ekstra kişi yardımıyla zorlanmadan kurtuluyoruz.
Acelesiz dönüşte ise göl kenarındaki inişli çıkışlı ve bir o kadar da virajlı, uçurumlu, dolayısıyla eğlenceli yolun keyfini çıkarıyoruz. Gelirken sola saptığımız yerden çıktıktan sonra bu sefer de gölün diğer tarafını ve Eğirdir yarımadasını ziyaret etmek için Isparta tarafından değil de, Konya tarafından devam ediyoruz. Merkeze ulaştığımızda Eğirdir kalesine çıkıyoruz ve buradaki asırlık, belki de sembolik topla beraber gölün ortasından etrafa hakim bu bol rüzgarlı görüntüyü izliyoruz. Yat limanı dahi var, esasında çok da küçük olmayan bir göl, çevresinde tam bir tur atmak 100 km yi geçiyor. Bir süre daha bu hakim tepede vakit geçirdikten sonra tekrar arabaya atlıyoruz. Bu sefer doldurma bir yolla ulaşılan adaya doğru yola çıkıyoruz. Rüzgar gittikçe artıyor. Bu adada birkaç sene önceki bisikletli gezimizde çadır kurduğumuz günler geliyor aklımıza. Nasıl da üşümüştük. Hey gidi günler faslından sonra şimdiye geri dönüyoruz. Burada sokaklar arasında biraz dolandıktan ve manzaraya karşı birer çay içtikten sonra adadan çıkmak üzere ayaklanıyoruz ve Isparta yönüne doğru harekete geçiyoruz.
Isparta şehir merkezinden geçtikten sonra Burdur dağ yoluna başlamadan önce Milas mesire yeri ve daha sonrasında küçük Gölcük olan dar ve dik yola sapıyoruz. Meyve satan köylüleri, gülsuyu yada gülyağı fabrikalarının, güzel kokusu gitmiş ve yerine iğrenç ötesi posası kalmış şekilde bıraktığı yığınları, balık çiftliği ve restoranları görerek ve koklayarak bozuk asfalttan tırmanıyoruz. Gitgide ağaçların iyice yükselip sıklaştığı bu 4-5 kilometrelik yolun sonunda küçük bir gölcük olan Gölcük adlı gölcücüğün etrafında kısa bir tur atıyoruz. Bir yeri arabayla gezmenin mümkün olmadığının bilincinde olarak, biraz da yürüyerek çeyrek turumsu daha atıyoruz. Hava iyiden iyiye kararmaya başlayınca da dönüş yolculuğuna devam ediyoruz.
Sadece farlarımızın aydınlattığı yolun üzerinde, yıldız manzaralı siyah boşluğun içerisinden ilerliyoruz. Yine titrek yol çizgileri, tatlı müzik ve sessizlik. işte hiç bitmesini istemediğimiz anlardan biri daha…
- Burak Bakay
Köşedeki tüm yazılar :