Manzara
September 23rd, 2005
Manzara görmek istiyor canım. Birçok ağaç, bir göl, arkasında dağlar. insan yok, kendim bile. Sadece doğa. Gökyüzü masmavi, birkaç tane ufak bulut el sallıyor. Rüzgar suyun yüzeyini dalgalandırıyor ama fazla değil. çok şey mi istiyorum?
Canım koşmak istiyor göle doğru. Ama boş ver, yanımda bisiklet var, onunla giderim. Ya kumsalda saplanıp kalırsam? Tekerler kuma gömülmesin istiyorum, anılar canlı kalsın, mutlu olsun insanlar, canlarının istediğini yapsınlar, artistik yapmadan. Evet, çok şey istiyorum.
Gülmek istiyorum, gülüyorum. Yahu madem bu kadar kolaydı neden uğraşıyordum sabahtan beri.
Canım şu yokuşu çıkmadan inmek istiyor. Bisikletin ön tekerinin çarptığı taş sarsıyor beni. Saçmalama, her güzelliğin bir bedeli vardır diyor sanki. Aman be! diyorum ve hayat vuruyor tüm kozlarını suratıma. Canım acıyor, neredeyse gözümden bir damla yaş gelecekken bakıyorum: Tepenin tam üzerindeyim. Rüzgar başımı okşuyor, işte başardın der gibi. Kafamı kaldırıyorum. Karşımda masmavi bir göl… Etrafında sayısız ağaç, dağların arasında. Gökyüzü açık mavi. üç yada dört bulut bana doğru geliyor.
Yutkunuyorum, “Başarmak güzel şey değil mi?” diye soruyorum kendime. Evet diyorum… Evet…
Burak Bakay
2ağustos200220:08
Köşedeki tüm yazılar :
Wıbıl:
Buraya wıbılanlar: |